شیراز
در بخش مرکزی استان فارس، در ارتفاع ۱۴۸۶ متری از سطح دریا و در منطقهٔ
کوهستانی زاگرس واقع شده و آب و هوای معتدلی دارد. این شهر از سمت غرب به
کوه دراک، از سمت شمال به کوه‌های بمو، سبزپوشان، چهل‌مقام و باباکوهی (از
رشته کوه‌های زاگرس) محدود شده‌است.
شیراز پس از تبریز (در سال ۱۲۸۷) و تهران (در سال ۱۲۸۹) سومین شهر ایران
است که در سال ۱۲۹۶ خورشیدی، نهاد شهرداری در آن تأسیس گردید.[۱۲][۱۳]
شهرداری شیراز به ۱۱ منطقهٔ مستقل شهری تقسیم شده و جمعاً مساحتی بالغ بر
۲۴۰ کیلومتر مربع را شامل می‌شود.
نام شیراز در کتاب‌ها و اسناد تاریخی، تحت نام‌های مختلفی نظیر «تیرازیس»،
«شیرازیس» و «شیراز» به ثبت رسیده‌است. محل اولیهٔ این شهر در محل قلعهٔ
ابونصر بوده‌است. شیراز در دوران بنی‌امیه به محل فعلی منتقل می‌شود و به
بهای نابودی اصطخر – پایتخت قدیمی فارس – رونق می‌گیرد. این شهر در دوران
صفاریان، بوییان و زندیان پایتخت ایران بوده‌است.
در این بخش مطالعات کامل بازنگری طرح تفصیلی شهر شیراز برای دانلود قرار
داده شده است. این مطالعات در 4 جلد و 7 قسمت به همراه آلبوم نقشه های
آنها به فرمت PDF می‌باشد. در ذیل فهرست عناوین این گزارش ها در ساختار کلی
مطالعات آورده شده است.
