رشد
فزاینده شهر‌نشینی و تغییر در ماهیت و پیچیدگی مسایل شهری موجب ناکارآمدی
برنامه‌ریزی و مدیریت در مقیاس کلان شده است. این امر ضرورت توجه به سطوح
پایین‌تر و داشتن نگاه از «پایین به بالا» را به منظور حل پایدار مسایل
شهری، بیش از پیش آشکار ساخته است؛ زیرا در خردترین واحد شهری یعنی محله،
ابعاد زندگی ملموس‌تر بوده و توجه همه جانبه و جامع‌نگر، گریزناپذیر به نظر
می‌رسد. در این راستا توجه به سرمایه‌های محلی در برنامه‌ریزی و طراحی
شهری جایگاه ویژه‌ای یافته است. چنانچه رویکرد دارایی‌مبنا به عنوان
رویکردی با تکیه بر سرمایه‌ها و پتانسیل‌های محلی به عنوان جایگزین رویکرد
نیازمبنا، در چند دهه اخیر از سوی صاحبنظران مطرح شده و نتایج موفقیت‌آمیزی
به دنبال داشته است.
دانلود بررسی نقش رویکرد دارایی‌مبنا در توسعة پایدار محلی مطالعه موردی محله امامزاده حسن تهران,pdf
